Wat brengt de crisis

Ik ben meer digitaal. Je bent snel met elkaar in contact zonder dat je daarvoor hoeft te reizen, wat weer tijd scheelt. Gesprekken verlopen in de digitale omgeving meer gestructureerd. En naarmate je meer routine krijgt in systemen zoals Teams en Zoom, gaat dat nog beter. Tegelijkertijd zijn deze systemen ook handig voor een wekelijkse pubquiz, waarmee je vanuit huis toch een sociaal iets kan blijven doen.

Al die mogelijkheden maken het wel nodig om grenzen te stellen, omdat je anders het risico loopt altijd aan het werk te zijn. Altijd in contact. Je hersenen draaien maar door. Het meer bewust zijn van een gezonde werk/privé balans is iets om vast te houden. Doordat vrijwel alles dicht is, is er meer gelegenheid ontstaan om eens de krant of een goed boek te lezen. Om meer aandacht te geven aan goed en gezond eten. Zelf ga ik ook meer de natuur in om een lange wandeling te maken.

Waar ik naar uitkijk is dat ik weer kan gaan sporten, er weer meer dan 1 persoon op bezoek mag komen en ik weer contact kan hebben met collega’s. Waar ik niet naar terug wil, is de gejaagdheid. Dat er altijd iets te doen moet zijn en we niets zouden moeten willen missen. De crisis en de beperkingen hebben mij er weer bewust van gemaakt dat de kwaliteit van het leven niet zit in wat we allemaal kunnen doen, maar vooral in het kleine. De persoonlijke aandacht, de spelletjes, de rust en nog veel meer.

En ja, dat gaat als je samen bent makkelijker dan in je eentje. Het is dan ook van groot belang dat we oog hebben voor elkaar, een helpende hand uitsteken en een luisterend oor bieden. Die sociale cohesie bepaalt onze veerkracht. Niet alleen om deze moeilijke tijd door te komen, maar om daarna ook in een betere samenleving te kunnen leven.

Column van Directeur Publieke Gezondheid Bert van de Velden.